شجاع الدین محمود بن علی حسینی مازندرانی اصفهانی از علمای شیعه در اوایل قرن یازدهم هجری است که نامش در طبقات اعلام الشیعه (قرن 11، ص 554) آمده و از او به عنوان جدّ خلیفه سلطان (سلطان العلماء آملی متوفای 1064ق) و شیخِ اجازه حسین بن حیدر حسینی کرکی عاملی یاد شده است، اما در کتاب الذریعه تألیفی از وی معرفی نشده است.
چندی پیش در جلسۀ تقویم نسخ خطی در کتابخانۀ مجلس مجموعه ای ارزشمند عرضه شد که حاوی دو کتاب اصولی از تألیفات شجاع الدین بود بدین شرح:<br>
حاشیۀ شرح عضدی بر مختصر الاصول (اصول فقه – عربی) <br>
آغاز: بسمله. الحمد لله الذی لیس اهل الحمد سواه و السلام علی من اصطفاه واجتباه.<br>
حاشیۀ شرح تهذیب الاصول (اصول فقه – عربی) <br>
آغاز: بسمله. حمدله. والصلوة علی افضل الافضلین محمد و اهل بیته الطاهرین. <br>
این نسخه به دست حسین بن حیدر حسینی کرکی عاملی (شاگرد و مجاز از مؤلف) با نسخۀ مؤلف مقابله و از روی آن تصحیح شده است. مقابلۀ رسالۀ یکم را در جمادی الثانی 1002 به انجام رسانده و در آن تاریخ، از مؤلف با دعای «اعلی الله تعالی قدره فی الدارین» یاد می کند.<br>
و مقابلۀ رسالۀ دوم را در صبح جمعه 2 شوال 1009 به پایان رسانده و در آنجا، از مؤلف با دعای «قدس الله روحه» یاد کرده است. <br>
بنابراین شجاع الدین مازندرانی پیش از شوال 1009 وفات یافته است. <br>
حسین کرکی در چند جای نسخه یادداشتهایی دربارۀ مؤلف و رساله های موجود در مجموعه، به خط خود نگاشته و با اوصاف و القاب شایسته از استاد خود به عظمت یاد کرده است. <br>
گفتنی است میر شجاع الدین محمود مازندرانی طبع شعری داشته و نمونه هایی از اشعار وی در جنگ های خطی آمده است. از جمله در جنگ تقی الدین حسینی کاشانی، نسخه خطی شماره 1066 مرکز احیاء قم، نک: فهرست خطی مرکز احیاء 3/299ـ300.<br>