خلاصة البلدان، اثر صفی الدين محمد بن محمد هاشم حسينی قمی،‌ تأليف در ۱۰۷۹ق، كه به كوشش حسين مدرسی طباطبايي در رديف مآخذ تحقيق دربارْ قم به چاپ رسيده:

مدرسی در چاپ خلاصة البلدان از نسخه ی موزه ی بريتانيا (or. ۸۳۷۵) بهره برده كه داراي هشت باب بوده،‌ و به گفته وی در انوار المشعشعين حكاياتي از خلاصة البلدان نقل شده كه در نسخه ی مورد استفاده وي نيامده است.

خوشبختانه در اين روزها نسخه اي ارزشمند از خلاصة البلدان براي فروش به كتابخانه مجلس عرضه شده كه اضافاتی نسبت به نسخه مدرسی دارد. اين نسخه داراي دوازده باب است كه عناوين ابواب اضافی آن چنين است:

باب نهم: در ذكر بعضی از احوال موضع غدير خم؛

باب دهم: در ذكر بعضی از محاسن دار المومنين سبزوار؛

باب يازدهم: در ذكر بعضی از محاسن دار المومنين استرآباد؛‌

باب دوازدهم: در ذكر بعضی از احوال مشهد مقدس رضوی، كه در اين باب حكايات متعددی آورده است.

اين نسخه از آغاز و انجام اندكی افتادگي دارد لذا نام كاتب و تاريخ كتابت در آن ذكر نشده، ولی به نظر مي رسد از قرن دوازدهم هجری باشد.

نسخه بر اثر نامهرباني و بي توجهی مالكان آن آسيب جدی ديده ولی مطالب آن مقرو و خوانا است.

شايسته است ابوابی كه در نسخه چاپی نيامده، از روي اين نسخه تصحيح و چاپ شود.